Είναι κοινώς γνωστό πως οι ληστείες και οι διαρρήξεις έχουν αυξηθεί σε όλα τα προηγμένα κράτη.
Σύμφωνα με μελέτες, το ψυχικό κόστος για τα θύματα είναι μεγαλύτερο και σοβαρότερο της απώλειας των υλικών αντικειμένων.
Εκτός από τις καταστροφές που έχει υποστεί το θύμα, το αίσθημα του χάους, της ανασφάλειας και της παράνομης εισβολής στον ιδιωτικό του χώρο κυριαρχεί και παραμένει. Είναι προφανές ότι τα προβλήματα αυτά εμφανίζονται όχι μόνο σε θύματα ληστειών τραπέζης αλλά κάθε τύπου ληστείας ή βίαιης κλοπής και καταμετρούνται στις «παράπλευρες απώλειες» μιας εγκληματικότητας που ανεβαίνει ραγδαία.
Ένα δυσάρεστο αίσθημα μετά από διάρρηξη μας ακολουθεί και μπορεί να επηρεάσει βασικές λειτουργίες όπως τον ύπνο, αλλά και καθημερινές δραστηριότητες διότι οι άνθρωποι έχουμε τις πιο ενστικτώδεις αποκρίσεις στα γεγονότα που μας συμβαίνουν. Ό,τι μας φέρνει σε άμεση, ή έμμεση επαφή με την απειλή και τον θάνατο, για παράδειγμα, όταν αντιμετωπίζουμε μια έντονη παραβίαση σωματικών ή ψυχολογικών ορίων, προκαλεί αυτό που λέγεται «τραύμα».
Σύμφωνα με τη Ψυχολογία οι άνθρωποι αποτελούμαστε από ένα 12% νου (αποκλειστικά) κι ένα 88% σώμα και συναίσθημα.
Κατά συνέπεια, όταν μας συμβαίνει κάτι, συμβαίνει στην ολότητα της ύπαρξής μας. Με πιο απλά λόγια το κάθε ψυχολογικό μας τραύμα δεν επηρεάζει μόνο ένα κομμάτι μας, αλλά επιδρά παράλληλα στην λογική και τη συνείδησή μας, όσο στο σώμα και το συναίσθημα, πέρα από τον νου μας.
Παραβίαση και συναίσθημα
Το σπίτι μας αποτελεί έναν χώρο που είναι ιερός για εμάς και την οικογένεια μας και ένα μέρος που αισθανόμαστε απόλυτα ασφαλείς, η παραβίαση του είναι ένα κόστος που το πληρώνουμε όχι μόνο υλικά, αλλά και ψυχολογικά. Συχνά δεν έχουμε μεριμνήσει για την προστασία του με αποτέλεσμα να πέσουμε θύματα παραβίασης.
Η παραβίαση στα φυσικά μας όρια είναι σαν να πρόκειται για μια παραβίαση στην ψυχή μας και η ενστικτώδης αντίδραση που έχουμε είναι μάχομαι ή φεύγω. Στην περίπτωση που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα απ’ τα δύο, τότε παγώνουμε. Μένουμε δηλαδή ακινητοποημένοι και απλά δεχόμαστε το τραυματικό ερέθισμα. Αυτό που κάνουμε είναι να απομονώνουμε το συναίσθημα για κάτι που έχει συμβεί και να το κουβαλάμε μέσα μας.
Συμπτώματα
Παρά τη συχνή έμφυτη άρνηση να εστιάσουμε σε ένα τραυματικό γεγονός, τα συνήθη συμπτώματα δεν παύουν να επηρεάζουν την καθημερινότητά μας.
Τέτοια είναι: η έντονη καχυποψία, ο συνεχιζόμενος και συχνά αδικαιολόγητος φόβος, η νυχτερινή παλινδρόμηση της ενούρησης στα παιδιά, η εριστικότητα, η αίσθηση ανημποριάς, η θλίψη, η δυσκολία συγκέντρωσης, οι διαταραχές ύπνου, η εκλεκτική αμνησία, η διαρκής υπερδιέγερση στο παραμικρό ερέθισμα (σκοτάδι, θόρυβος, αέρας) κ.α. Η ένταση των διαταραχών εξαρτάται αφενός από τον βαθμό του κινδύνου στον οποίον εκτεθήκαμε και αφετέρου από την ψυχολογία μας ως θύματα. Σε ορισμένα άτομα ευάλωτης ψυχοσύνθεσης, είναι πιθανό να εμφανιστούν προβλήματα που θα τους ταλαιπωρήσουν για χρόνια.
Ποια είναι η πιο σωστή αντιμετώπιση;
Μετά το πρώτο σοκ και το αρχικό ψυχολογικό μας μούδιασμα, σίγουρα πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους που θα συμβάλλουν στην επούλωση του «τραύματος».
- Το οφείλουμε στον εαυτό μας να σταθούμε στο θετικό της υπόθεσης: Ο διαρρήκτης δεν αφαίρεσε τη ζωή μας! Παρά το ψυχολογικό και οικονομικό κόστος που συνεπάγεται μία τέτοια εμπειρία, η σωματική ακεραιότητα η δική μας και των δικών μας ανθρώπων, καθώς και η διασφάλισή της, οφείλουν πάντα να έρχονται σε πρώτη προτεραιότητα.
- Είναι σημαντικό να συνδεθούμε με τον φόβο μας κι όχι να προσπαθούμε να τον εκλογικεύσουμε γιατί τότε απομονωνόμαστε περισσότερο.
- Καλό θα είναι να γνωρίζουμε πως αυτό που συνέβη αφορά και το μη συνειδητό μας μέρος, εκτός απ’ το λογικό μας. Και ενώ αρχικά μπορεί να θεωρούμε πως ο φόβος μετά από τη διάρρηξη έφυγε, μετά από δύο εβδομάδες επανέρχεται γιατί βγαίνει καθυστερημένα το αποθηκευμένο αυτό συναίσθημα.
- Πρέπει να δεχτούμε πως μας έχει επηρεάσει το γεγονός ασχέτως αν με τον νου μας υποστηρίζουμε πως είμαστε άτρωτοι.
- Μία καινούρια ασχολία ή χόμπι, βοηθά τη σκέψη να ξεφύγει με υγιή τρόπο απ’ αυτό που συνέβη εστιάζοντας σε κάτι άλλο ευχάριστο και χαλαρωτικό. Οι ειδικοί αυτό τον τρόπο αντιμετώπισης τον ονομάζουν «γείωση», που στην ουσία είναι πολύ διαφορετική έννοια από το «κουκούλωμα» του τραύματος ή την «παραίτηση».
- Τη νύχτα, πριν ξαπλώσουμε για ύπνο, είναι πολύ αποτελεσματικό να δημιουργήσουμε ένα κλίμα χαλάρωσης με χαμηλό φωτισμό και ό,τι άλλο είναι αυτό που θα μας ηρεμήσει, ώστε να βοηθήσουμε το σώμα μας να μπει ευχάριστα στη διαδικασία του ύπνου.
- Αν έχουμε παιδιά στο σπίτι είναι σημαντικό να συζητήσουμε το θέμα, να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να προτείνουμε λύσεις που θα μειώσουν την ανασφάλειά τους.
- Είναι τέλος πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε πως οι ενοχές σε τέτοια συμβάντα δε βοηθούν στο να μπορέσουμε να κάνουμε τη μετάβαση σε μια φυσιολογική συναισθηματική κατάσταση. Ωστόσο, αυτό που βοηθάει είναι να λάβουμε σωστά μέτρα πρόληψης όχι μόνο για πρακτικούς αλλά και για ψυχολογικούς λόγους.
Λήψη πρόσθετων μέτρων ασφαλείας
Ασφαλώς ο πιο διαδεδομένος και εύκολος τρόπος για να απαλλαγούμε από το αίσθημα άγχους από μια πιθανή παραβίαση του χώρου μας, είναι να λάβουμε μέτρα όπου θα διατηρήσουν τον χώρο μας ασφαλή όσο εμείς κοιμόμαστε ή λείπουμε. Τα πιο κοινά μέτρα πρόληψης είναι:
- Η απομάκρυνση ειδών κήπου, σκαλωσιών από τους τοίχους της κατοικίας.
- Το κλείδωμα των εισόδων του σπιτιού και των παραθύρων.
- Η αποφυγή τοποθέτησης κλειδιών της οικίας σε χαλάκια, γλάστρες, καθώς οι διαρρήκτες παρακολουθούν το σπίτι πριν εισβάλλουν.
- Η αυξημένη προσοχή στο ποιος κατέχει το κλειδί του σπιτιού εκτός από τους ιδιοκτήτες.
- Η εγκατάσταση και καθημερινή λειτουργία ενός σύγχρονου συστήματος συναγερμού τα οποία έχουν τη δυνατότητα παρακολούθησης από ένα Κέντρο Λήψης Σημάτων όλο το 24ωρο.
Extra Tips:
- Μην παρέχετε καμία πληροφορία σχετικά με την απουσία σας από το σπίτι
- Σε περίοδο απουσίας, το σπίτι θα πρέπει να φαίνεται ότι κατοικείται.
Πηγή: www.spartan.gr